Verdoofde Gewoontes

Het ritme herhaalt zich maar het is niet al gebeurd, het vervolgd zich

De Utrechtse kunstenaar Nienke van der Burg (1999) is in 2021 afgestudeerd aan de AKI in Enschede. In haar schilderijen focust ze zich op het onderzoek naar herinneringen en probeert deze te herbeleven door ze op het doek te zetten. 

Tijdens de expositie Verdoofde Gewoontes komt de bezoeker terecht in een vervreemdende wereld van portretten en herinneringen. Van der Burg laat je heel dichtbij komen in haar belevingswereld.

Over het werk

Schilderen geeft voor mij de kans om te reflecteren op specifieke gebeurtenissen, waardoor ik in mijn werk een constante beweging ervaar tussen emotie en gebeurtenis. In mijn studiejaren heb ik een fascinatie ontwikkeld voor het onderzoeken van herinneringen en het herbeleven van gebeurtenissen. Dit onderzoek heeft zich hervormd tot het onderzoek van de individu. Het gaat niet alleen meer over de herinneringen en het herbeleven daarvan, maar juist over de personen die daarin terugkomen. Tijdens het schilderen werk ik met de intentie de herkenbare wereld om te zetten naar een innerlijk beeld dat oprechter is dan de schijnbare realiteit. Hiermee wil ik een bewustzijn tonen wat aangewakkerd is door een periode van eenzaamheid en afstand.

In elk schilderij zit een herkenbaarheid, een gelijkenis. Het is die veiligheid die mijn geliefden en vrienden aan mij geven wanneer ze dichtbij

komen, wanneer ik ze toelaat. Dit zijn de mensen in wie ik mezelf herken, en ik ben het ook zelf. Tijdens het schilderen neem ik de identiteit over van de uitgebeelde persoon en wordt de lijn tussen mij en de ander vervaagd. Uiteindelijk is het de herinnering aan die persoon die overblijft in het schilderij.

Een belangrijk aspect waarmee ik mij bezig houd is het besef van vergankelijkheid; verschijnen en verdwijnen, bewust en onbewust, deze tegenstellingen creëren een wens of verlangen iets ongrijpbaars vast te houden. Op deze manier ontrafelt schilderen voor mij wat het precies is wat ik niet los durf te laten.

Artist statement

Ik gebruik kunst als middel voor zelfonderzoek. Wat ik maak dient als een weerspiegeling van mijn innerlijke wereld, een poging om de complexiteit van menselijke verbinding, herinneringen en verlangens vast te leggen. De drang om te maken komt voort uit ervaringen van eenzaamheid, verbondenheid en vergankelijkheid. Verlatingsangst en bindingsangst, de angst om iemand te verliezen en de dankbaarheid voor de mensen om mij heen. Het zijn deze contrasten die mijn werk vormen. Ik maak om te verwerken en om te verkennen, om te onderzoeken en herbeleven, om terug te trekken in het verleden en om het heden te kunnen ervaren.

Ik ben nieuwsgierig naar hoe anderen hun verbinding en interacties met dierbaren ervaren en wat er gebeurt wanneer men tijdelijk gescheiden is van deze vertrouwde personen. Hoe ontstaan menselijke verbindingen en wat houdt het precies in om een band te voelen met iemand? op welke manier komt dit tot uiting in een relatie?

de herinnering die ik vastleg

ik voel de angst dat het nooit meer terug komt en het komt ook nooit meer

op het moment zelf voel ik niks

misschien moet ik terug in de tijd

of doen alsof ik in de toekomst leef

Meer informatie over Nienke vind je op haar website en volg haar op Instagram